Een technologisch platform dat het kopen en verkopen van (online) advertentieruimte faciliteert.


Zoals bij een effectenbeurs worden de tarieven voor de verkochte ruimte gebaseerd op veilingen. Al worden in het geval van ad exchanges ook andere waardes meegenomen om de beste adverteerder voor de beschikbare advertentieruimte te vinden. Dit hoeft niet altijd de hoogste bieder te zijn.

SSP’s (vanuit uitgevers/aanbieders) en DSP’s (vanuit adverteerders/inkopers) worden gekoppeld aan één of meerdere ad exchanges en leveren een interface waarin je je activiteiten op de ad exchange kan ordenen.

Ad exchange

Het programmatic inkopen van tv-spots op heel gedetailleerd doelgroepniveau.

 maakt gebruik van programmaticbuying-technologie en geavanceerde doelgroepsegmentatie om specifieke commercials op huishoudenniveau in real time in te kopen. Verschillende huishoudens kunnen hiermee verschillende reclames ontvangen terwijl ze naar hetzelfde programma kijken. Voorheen werden tv-campagnes ingekocht op programmaniveau of doelgroepniveau. Met addressable tv zou er via RTB en datagedreven profielen, gericht per huishouden advertentieruimte kunnen worden ingekocht.

 is dat hij relevante reclame krijgt te zien. Zo zou je bijvoorbeeld reclames voor een golfweekend in Portugal kunnen zien als uit jouw profiel blijkt dat je deze sport leuk vindt.

 is het een voordeel dat hij met addressable tv de doelgroep nog specifieker kan targeten en daarmee ook de boodschap nog beter kan afstemmen op de ontvanger. Daarmee zou televisie net zo flexibel en gericht kunnen worden ingezet als digitale kanalen.

Addressable tv

Een tactische marketingaanpak waarbij marketingteams nauw samenwerken om in korte tijd projecten op te zetten, af te ronden, te evalueren en eventueel nog aan te passen.

Agile marketingteams stellen zich flexibel (agile) op zodat ze bij het opzetten van projecten, en tijdens het werken eraan, snel kunnen inspelen op veranderende omstandigheden.

 De sprintplanning, de sprint, de evaluatie van de oplossing en de evaluatie van het werkproces.

 wordt het probleem dat opgelost moet worden geïdentificeerd en een oplossing bedacht. Tijdens de 

 werken marketeers intensief samen om de oplossing in een korte periode, 2 tot 6 weken, op te leveren. Bij de 

 wordt bekeken of de oplossing werkt en of er mee wordt verdergegaan. In dat geval worden er gaandeweg kleine verbeteringen gemaakt (itereren). Uiteindelijk rest dan nog de 

. Hoe is het proces verlopen, wat ging er goed en wat kon beter.

Het is bij agile marketing geen probleem wanneer een geleverde oplossing niet succesvol blijkt. Zolang je er iets van leert, kan de ervaring gebruikt worden om in de toekomst succesvollere projecten op te zetten.

Een belangrijk onderdeel van agile marketing zijn de zogenaamde 

: korte dagelijkse teammeetings, niet langer dan 15 minuten, waarin ieder teamlid kort samenvat wat hij de dag daarvoor heeft gedaan, wat hij vandaag gaat doen, en waar hij eventueel tegenaan is gelopen. Blokkades worden direct besproken en direct opgepakt door het team.

Om de voortgang goed te kunnen volgen wordt gebruikgemaakt van een 

. Alle stappen in het proces en de algehele voortgang van het project zijn hierop duidelijk zichtbaar voor het team.

 zijn key in agile marketing. Niemand is alleen eindverantwoordelijk. De combinatie bepaalt de prestatie. Daarnaast wordt grote waarde gehecht aan eenvoud en goed design.

De agile marketingaanpak past in een tijd waarin veranderingen zo snel gaan dat optimale samenwerking en flexibiliteit van teams is vereist om deze veranderingen het hoofd te bieden en competitief te blijven.

Agile marketing

Een API levert een begrensde toegang tot de functionaliteit of data van een applicatie of (online) dienst zodat die geïntegreerd kunnen worden in een andere applicatie of dienst. De API van Google Maps, bijvoorbeeld, levert de mogelijkheid om kaarten te integreren in je eigen website of app. De mogelijkheid om de functionaliteit van bestaande diensten te integreren zorgt ervoor dat je zelf niet meer het wiel hoeft uit te vinden, wanneer dat niet nodig is. Je kunt je eigen diensten en services uitbreiden door API’s van andere bedrijven te gebruiken.


In technische termen bevat een API een set regels die de communicatie tussen verschillende applicaties of websites beheert en structureert. De API geeft aan 

 je de data terugkrijgt. Wanneer je dit via de regels van de API doet, krijg je data terug of kun je acties laten uitvoeren die je kunt gebruiken in je eigen applicaties of websites. Zodoende is de API een brug tussen jouw app die data wil hebben en de leverancier van de data. Data wordt dan meestal aangeleverd in XML- of JSON-formaat.


Veel grote bedrijven leveren een API. Facebook, Google (voor o.a. Google Maps en YouTube), Dropbox en Buienradar zijn voorbeelden van bedrijven die hun API beschikbaar maken. Wanneer je je voor een dienst kan inschrijven via Facebook, of een website kan delen zonder van de website weg te hoeven gaan, wordt dat mogelijk gemaakt door de Facebook API. Voor Facebook is dit een voordeel omdat hun dienst gebruikt wordt, zonder dat ze hun code vrij hoeven te geven.

Er zijn verschillende vormen van API’s: 

 worden alleen beschikbaar gemaakt aan bedrijven na overleg. Hierdoor is er nog enige mate van kwaliteitscontrole. 

 worden publiekelijk beschikbaar gemaakt. Iedereen mag ze gebruiken.


Je wilt een weer-app bouwen en daarbij data gebruiken van Buienradar. Dit kun je doen met of zonder het gebruik van een API.


 zou je app de website van Buienradar inladen, de code ervan inlezen door het, zoals een mens doet, te interpreteren en daaruit data te halen voor je app. Maar wanneer Buienradar het design van hun website wijzigt, wijzigt de code die je app leest ook. Hierdoor zou jouw app niet meer weten wat het ziet omdat het is ingesteld om code te interpreteren die er niet meer is. Niet handig.


, stuur je een bericht naar de Buienradar API met een gestructureerde aanvraag voor informatie. Wanneer dit bericht en de aanvraag overeenkomen met de definities en eisen van de API, stuurt de API de data terug en kun je die gebruiken in je app. Deze methode is meer robuust omdat het niet afhankelijk is van hoe Buienradar zijn data presenteert, maar afhankelijk is van de regels vastgesteld in hun eigen API. Die regels veranderen ze niet zo maar, omdat vele applicaties ervan afhangen.

De wereld verandert van analoog naar digitaal en het wordt voor bedrijven steeds belangrijker om snel op veranderingen in te kunnen spelen. API’s maken het mogelijk om op een gestructureerde en daarmee stabiele manier functionaliteit en data met elkaar uit te wisselen. Hierdoor kunnen bedrijven zich blijven focussen op hun kerncompetenties en deze combineren met services via API’s.

Een businessmodel voor het leveren van over-the-top content (OTT).


Advertising video on demand (AVOD) is een type service waarbij je als gebruiker niet hoeft te betalen om toegang te krijgen tot de videocontent. De kosten worden gedekt door betalende adverteerders. Je betaalt dus in feite door het besteden van aandacht aan advertenties.

 Youtube levert bijvoorbeeld gratis content en betaalt hostingkosten e.d. met de inkomsten van de getoonde advertenties.


AVOD (Advertising video on demand) 

Een blockchain is in principe een chronologische lijst van gegevensbestanden waar alleen aan wordt toegevoegd. De techniek is populair geworden door Bitcoin, waarbij een blockchain wordt gebruikt voor de administratie van bitcoin-transacties. Hierbij wordt er gemiddeld elke tien minuten een blok toegevoegd met enkele duizenden transacties en een verwijzing naar het vorige blok. Zo ontstaat een blokketen: de blockchain.

Bitcoin is een decentraal geldsysteem, dat wil zeggen dat de administratie wordt bijgehouden en gecontroleerd door een grote groep deelnemers waarin niemand de baas is. Dit is de essentie van de uitvinding: dat een grote groep onbekenden samen consensus bereikt over de administratie van het systeem.

Een blockchain is daarin onmisbaar omdat het volgorde aanbrengt. Een grote groep onbekenden heeft immers geen gedeeld besef van tijd. Omdat elk block verbonden is aan het vorige ontstaat een chronologische ordening. De keerzijde hiervan is dat een blockchain buiten een werkelijk gedecentraliseerd systeem geen toegevoegde waarde heeft, het is dan vooral een inefficiënte manier om gegevens op te slaan.

Een vraagstuk is hoe je bepaalt wie het volgende block aan de blockchain mag toevoegen. Idealiter is dat elke keer een willekeurige andere deelnemer. Dit wordt opgelost door een consensusmechanisme: de manier waarop consensus bereikt wordt. Een van de eigenschappen van een robuust consensusmechanisme is dat de deelnemers zich niet kunnen voordoen als meerdere personen en zo meerdere stemmen uitbrengen bij het vaststellen van de administratie.

Het mechanisme van Bitcoin heet 'Proof-of-Work'. Hierbij krijgen deelnemers ('miners') stemrecht proportioneel met de rekenkracht die ze inbrengen. En omdat rekenkracht energie kost, kan niemand zijn invloed faken. Er zijn meer consensusmechanismen, zoals proof-of-stake. Daarbij krijgen deelnemers ('validators') stemrecht proportioneel met het geldbedrag dat ze vastzetten. In een publiek decentraal systeem zoals Bitcoin of Ethereum kan iedereen deelnemer worden van het netwerk, en een volledige kopie van de blockchain bijhouden en zelf verifiëren dat alle regels netjes worden nageleefd. Ze hoeven daarvoor niet op een centrale partij zoals een overheid, bank of techbedrijf te vertrouwen.

Blockchain

 stellen kijkers in staat om eerder uitgezonden tv-programma's gratis en on-demand terug te kijken, vaak met ondersteuning van advertenties. Door lokaal geproduceerde content toegankelijk te maken op elk moment, fungeert BVOD als een brug tussen traditionele lineaire televisie en de moderne, flexibele kijkgewoonten van vandaag.

In een markt waar internationale streamingdiensten zoals Netflix en Disney+ steeds dominanter worden, biedt BVOD omroepen een belangrijk concurrentievoordeel.

BVOD (Broadcast Video on Demand)

Afrekenmodel voor (online) adverteren: kosten per 1.000 vertoningen/ impressies.

Praten we over vertoningen of impressies?


Een vertoning wordt een impressie wanneer deze echt door een mens (dus geen bot) wordt gezien. De internationale richtlijn van het IAB schrijft voor dat om te spreken van zo’n ‘viewable’ impressie, een normale display advertentie of banner minimaal 1 seconde voor 50% in beeld moet zijn geweest. Voor grote advertentieformaten volstaat 30%. Video moet niet alleen minimaal 50% in beeld zijn, maar ook minimaal 2 seconden.

Hoe kun je dit afrekenmodel realistisch inzetten?


Niet alle aanbieders hanteren dezelfde meetmethodes voor viewable impressies. Daarnaast zijn veel impactvolle advertenties zoals road blocks of homepage takeovers moeilijk te meten met de instrumenten die hier nu beschikbaar voor zijn. Dit betekent dus ook dat impressies die niet worden gemeten, niet per definitie ook niet zichtbaar zijn.
Het afrekenmodel op basis van 100% viewable impressions is met de technische beperkingen om alles zuiver te meten dus niet realistisch, maar wat dan wel?

Het IAB heeft hier in 2015 de volgende richtlijn voor gegeven:

facturatie moet zijn gebaseerd op het aantal vertoonde impressies gedurende een campagne; deze zouden moeten worden verdeeld in twee categorieën: gemeten en niet gemeten impressies

gegeven de huidige technologische beperkingen en verschillen m.b.t. het meten van impressies zou je 70% zichtbare impressies als drempel kunnen aanhouden

Voorbeeld:
Stel een campagne levert 10 mln vertoonde impressies. Van deze impressies zijn er 8 mln gemeten. Van deze gemeten impressies waren er 5 mln viewable. Dit zijn 62,5% zichtbare vertoningen. In dit geval zou de uitgever nog 600.000 viewable impressies als ‘goedmaker’ moeten leveren om de drempel van 70% te behalen. De klant kan dan worden gefactureerd voor de volle 10 mln impressies.

Crypto is oorspronkelijk een afkorting van cryptovaluta’s, de munteenheden van decentrale geldsystemen zoals Bitcoin en Ethereum. In deze context verwijst crypto naar de cryptografie die gebruikt wordt bij het overdragen van zo’n munt. Door het zetten van een digitale handtekening bewijst de eigenaar dat die de digitale bezitting aan een ander mag overdragen.

Tegenwoordig is crypto een informele verzamelnaam voor alle crypto-assets. Dat zijn digitale bezittingen die niet beheerd worden door een centrale partij zoals een techbedrijf, bank of overheid, maar waarvan het eigenaarschap genoteerd staat in een decentrale administratie en die peer-to-peer kunnen worden overgedragen. Als zodanig wordt met de term crypto een nieuwe beleggingscategorie aangeduid.

Rond deze nieuwe assets zijn nieuwe financiële markten ontstaan, en vormen duizenden bedrijven wereldwijd een levendige sector. Het woord crypto wordt ook gebruikt om deze bedrijvigheid als geheel mee aan te duiden. Zo zijn er mensen werkzaam ‘in crypto’, en werken overheden wereldwijd aan de totstandkoming van ‘cryptowetten’ die van toepassing zijn op de gehele industrie.

Belangrijk om te realiseren is dat crypto als beleggingscategorie een grote verscheidenheid aan assets bevat. Het begon met bitcoin als onafhankelijk digitaal geld. Daarna verschenen nieuwe assets, die wat Bitcoin doet voor geld proberen toe te passen op andersoortige digitale bezittingen. Denk aan identiteitsgegevens, toegangskaarten, kunst. Of aan bewijs van bezit van een lening, of dat je onderdeel bent van een decentrale organisatie.

Een veelgemaakte fout is om crypto gelijk te stellen aan een specifiek asset of specifieke toepassing binnen de categorie. Men geeft dan de indruk dat er sprake is van absolute homogeniteit, terwijl het omgekeerde waar is. Zo is Bitcoin als eerste en meest decentrale munt onvergelijkbaar met de eigenschappen van een digitaal kunstobject of een door een centrale partij uitgegeven stablecoin.

Crypto

De 'customer journey', of letterlijk vertaald 'klant-reis' beschrijft alle stappen die een (potentiële)klant aflegt tijdens zijn interacties met een merk, product of dienst. Dit begint bij het moment dat de klant zich bewust wordt van het bestaan van een merk of product, tot aan de uiteindelijke aankoopbeslissing en eventuele herhaalaankopen.

De volgende fases zijn onderdeel van de Customer Journey:

: de klant wordt zich bewust van het bestaan van een bepaald merk of product.

: de klant onderzoekt en vergelijkt opties om een weloverwogen beslissing te nemen

: het contact met de klant houdt niet op bij de aankoop: het merk richt zich op het behouden van bestaande klanten en stimuleert herhalingsaankopen door bijvoorbeeld een goede klantenservice te bieden, after-sales ondersteuning, loyaliteitsprogramma's of feedback mogelijkheid.

: klanten gaan het product of de dienst gebruiken

: na gebruik evalueert de klant of hun ervaring met het product of dienst aan hun verwachtingen heeft voldaan

: bij tevredenheid kan de klant herhaalaankopen doen of in het mooiste geval zelfs positieve mond-tot-mondreclame verspreiden.

De customer journeybouwt voort op het klassieke AIDA model (Attention, Interest, Desire, Action ofwel Kennis, Houding en Gedrag). De eerste stap, (Attention) bewustwording, heeft temaken met 'kennis'. De volgende stappen tot de aankoop hebben temaken met 'houding' (Interest, Desire). Als de klant overgaat tot aankoop en na gebruik herhaalaankopen doet valt dit onder gedrag (Action). De customer journey houdt rekening met alle stadia, van bewustwording tot de uiteindelijke aankoopbeslissing en mogelijk terugkerende aankopen.

Adverteerders en mediaplanners gebruiken gerichte mediacampagnes en andere vormen van communicatie om effectief in te spelen op de verschillende fases van de customer journey. Door hun marketing- en communicatiestrategieën af te stemmen op de behoeften en het gedrag van klanten in elke fase van de customer journey, kunnen ze de betrokkenheid en interactie met hun doelgroep vergroten en de kans op conversies en merkloyaliteit vergroten.

Customer Journey

 om te bieden op advertentieruimtes in de verschillende ad exchanges. Binnen het software platform kunnen waardes ingesteld worden om advertentie-inkoop te optimaliseren.


 zijn AppNexus, Google DoubleClick Bid Manager en Adobe Media Optimizer.

DSP (demand-side platform) 

De media-aandacht waar je niet voor betaalt maar die je verdient door mond-tot-mondreclame of doordat anderen content van je delen op social media. Consumenten zijn hier eigenlijk zelf het mediakanaal.

 ligt in het feit dat het erg geloofwaardig is. Voor veel consumenten speelt het een belangrijke rol bij hun aankopen.

 zijn een grappig filmpje of interessante blog dat viral gaat of een positieve recensie na een fijne ervaring met de klantenservice. Earned media kan het gevolg zijn van een slimme inzet van paid en owned media.

 is het feit dat je er niet direct controle over hebt en dat het ook negatief kan zijn. Het is bovendien niet schaalbaar en moeilijk meetbaar.

Earned media

First-party data is informatie die een bedrijf rechtstreeks verzamelt van zijn klanten. Dit kan plaatsvinden wanneer mensen de website bezoeken, de app gebruiken, iets kopen of enquêtes invullen. Deze gegevens kunnen bestaan uit naam en adresgegevens, aankoopgeschiedenis, websiteactiviteit of interesses van de klant. Deze informatie kan het bedrijf helpen om zijn klanten beter te begrijpen en persoonlijker te benaderen.

Een voorbeeld van het gebruik van first-party data in de media is het tonen van gerichte advertenties die aansluiten bij de interesses van de doelgroep. Dit zorgt voor relevantere advertenties en een betere gebruikerservaring.

Het is echter heel belangrijk om bij het verzamelen en gebruiken van first-party data te voldoen aan de privacywetgeving zoals de GDPR. Deze wetgeving stelt strengere regels voor het verzamelen en gebruiken van gegevens.Daardoor hebben bedrijven nu een grotere verantwoordelijkheid om zorgvuldig met klantgegevens om te gaanen de privacy van klanten te beschermen.

First-party data

 verwijst naar een video-on-demand model waarbij de inhoud gratis toegankelijk is voor gebruikers, zonder advertenties. Dit model wordt vaak gebruikt om een breed publiek aan te trekken, meestal als onderdeel van promotionele activiteiten of in combinatie met andere VOD-modellen zoals AVOD of SVOD.

. Het biedt kijkers de mogelijkheid om een breed scala aan tv-programma's gratis en on-demand te bekijken, zonder dat ze worden onderbroken door advertenties. Dit maakt het platform aantrekkelijk voor kijkers die op zoek zijn naar gratis content zonder commerciële onderbrekingen.

FVOD (Free Video on Demand)

Europese privacyverordening voor het verzamelen en verwerken van persoonsgegevens met het doel om consumenten beter te beschermen. In Nederland wordt deze wet ‘algemene verordening gegevensbescherming (AVG)’ genoemd.

Per 25 mei 2018 moet iedereen zich in de Europese Unie (EU) houden aan de regels uit de General Data Protection Regulation (GDPR). De GDPR zorgt ervoor dat persoonsgegevens alleen onder strikte voorwaarden kunnen worden verzameld en uitsluitend voor legitieme doeleinden mogen worden gebruikt. Bovendien moeten organisaties de verzamelde persoonsgegevens beschermen tegen misbruik en de rechten van de betrokken personen respecteren.

Wat moet jouw bedrijf doen om GDPR-compliant te worden:

– geef aan welke persoonsgegevens je verzamelt en verwerkt
– leg uit waarom je persoonsgegevens verzamelt en verwerkt
– maak duidelijk hoe je persoonsgegevens verzamelt
– geeft aan hoe lang je de persoonsgegevens bewaart

zorg ervoor dat er in de ontwerpfase van producten en diensten al rekening wordt gehouden met een goede bescherming van persoonsgegevens en voorkom dat er zonder toestemming automatisch extra gegevens worden geregistreerd

stel een Data Protection Officer aan als je gegevens van meer dan 5.000 personen per jaar verwerkt

zorg ervoor dat je kunt aantonen dat personen op basis van volledige informatie akkoord hebben gegeven voor verzamelen en verwerken van hun gegevens

zorg ervoor dat je de verzamelde informatie kunt tonen aan de betrokken persoon

zorg ervoor dat de bewaarde gegevens goed beschermd zijn tegen datalekken

maak het mogelijk om de door jullie organisatie verzamelde data van een persoon vanuit jullie systeem electronisch over te zetten naar een ander systeem

maak het mogelijk voor personen om hun data te laten verwijderen

Nieuw ten opzichte van eerdere privacyverorderingen:


– kunnen aantonen dat er een geldige toestemming is van mensen om persoonsgegevens te verwerken
– net zo makkelijk maken voor mensen om hun toestemming in te trekken als om deze te geven

GDPR

Met geofencing kan een geografisch gebied of locatie virtueel worden afgebakend. Zodra een persoon het afgebakende gebied binnenkomt kan het signaal van zijn mobiele telefoon worden opgevangen. Op basis hiervan kan een marketeer besluiten om hem een gerichte advertentie te tonen of een persoonlijk bericht te sturen. Marketeers beschikken hiermee over de keuze om hun advertenties of content alleen te tonen aan consumenten die overeenkomen met bepaalde locatie eisen.

Geofencing

Greenwashing verwijst naar een marketingactie waarbij bedrijven zichzelf als milieuvriendelijk of duurzaam presenteren, terwijl ze in de praktijk weinig of geen moeite doen om hun schadelijke invloed op het milieu te verminderen. Het is een vorm van misleidende reclame, met als doel consumenten te laten geloven dat het bedrijf zich serieus inzet voor duurzaamheid, terwijl dit in de praktijk niet het geval is.

Een groot cosmeticabedrijf komt met een nieuwe lijn van "natuurlijke" huidverzorgingsproducten. Ze adverteren met prachtige foto’s van bloemen, planten en natuurlijke ingrediënten. De verpakkingen zijn ontworpen met aardetinten en ze beloven dat hun producten milieuvriendelijk zijn, zonder schadelijke chemicaliën.

Maar als je goed kijkt, blijkt uit onderzoek dat slechts een paar van de gebruikte ingrediënten daadwerkelijk natuurlijk zijn, terwijl de rest nog steeds potentieel schadelijke chemicaliën bevat. Ook zijn de verpakkingen gemaakt van plastic dat niet goed kan worden gerecycled.

Het cosmeticabedrijf doet dus aan greenwashing omdat ze hun productlijn als "natuurlijk" en milieuvriendelijk promoten, terwijl dit in werkelijkheid niet helemaal klopt.

Greenwashing 

Een Gross Rating Point (GRP) is een eenheid die wordt gebruikt om het bereik van een reclamecampagne uit te drukken. 1 GRP = 1% bereik in doelgroep, bijvoorbeeld 1% kijkdichtheid. Alle gross rating points samen geven een indicatie van de verdeling tussen het totale bereik van de doelgroep en het gemiddeld aantal contacten waarmee de doelgroep is bereikt.

GRP’s worden berekend door het percentage bereik te vermenigvuldigen met de gemiddelde contactfrequentie (dus bereik maal aantal herhalingen).

GRP = bereik (%) x gemiddelde contactfrequentie

100 GRP’s = 100% van doelgroep 1 keer bereikt of 1% van de doelgroep is 100 keer bereikt of iedere andere mogelijke combinatie (20% x 5, 25% x 4, 5% x 20 etc. etc.).


Je zet een medium in met een bereik van 60%, je toont de advertentie 4x. Aantal GRP’s = 60% x 4 = 240 GRP’s

Zo schat je het bereik en aantal contacten in van GRP’s:


Je hebt 210 GRP’s ingekocht voor 175 euro per GRP; totale kosten 36.750 euro.
Wanneer je de inzet verdeelt over meerdere kanalen krijg je een hoger aandeel bereik, met een lagere frequentie. De verdeling is dan bijvoorbeeld 70% bereik x 3 contacten = 210 GRP’s. Maar diezelfde 210 GRP’s kun je ook in een minder brede selectie van titels of kanalen inzetten; dan wordt het totale bereik lager en de gemiddelde contactfrequentie hoger. De verdeling is dan bijvoorbeeld 30% bereik x 7 contacten = 210 GRP’s.

Vaak wordt een inschatting gemaakt van één van de twee eenheden (% bereik of frequentie) en wordt de ander uitgerekend.

Een creatieve vorm van marketing waarbij buiten de traditionele kanalen om wordt geprobeerd tegen zo laag mogelijke kosten een maximale buzz te creëren.

 zijn pr-stunts, laser projecties, ‘wild’ plakken, het uitdelen van flyers of het maken van uitingen van statisch folie, graffiti of reverse-graffiti.

Guerrilla marketing

 combineert verschillende VOD-modellen, zoals SVOD (abonnementen) en AVOD (advertentie-ondersteund), in één platform. Het geeft gebruikers de keuze tussen het bekijken van gratis content met advertenties of het betalen voor premium content zonder advertenties.

 dit model perfect. Gebruikers kunnen kiezen voor een betaald abonnement om toegang te krijgen tot een breed scala aan content zonder advertenties, maar er zijn ook programma's beschikbaar met advertenties voor gratis of goedkoper gebruik. Dit maakt het een duidelijk voorbeeld van een HVOD-model in Nederland

HVOD (Hybrid Video on Demand)

Een vorm van marketing waarbij de aandacht van de consument ‘verdiend’ wordt. Door het aanbieden van interessante of leuke content raakt een (potentiële) klant bekend met je merk, product of dienst.

 zijn het leveren van content aan consumenten nadat ze zich hebben ingeschreven voor je nieuwsbrief of nadat ze je hebben gevonden via Google search. Deze buzzwords rubriek is voor Retriever een vorm van inbound marketing. 

 zijn dat het een klantvriendelijke manier is van aandacht vragen voor je merk of boodschap en dat de resultaten gemakkelijk zijn te tracken en te analyseren.

Inbound marketing

De metaverse is een netwerk van aan elkaar gekoppelde driedimensionale ruimtes die samen een groot online en platformonafhankelijk ecosysteem vormen, vergelijkbaar met onze fysieke wereld. Digitale en fysieke ervaringen worden hierin vermengd. Het vormt daarmee een bron van nieuwe mogelijkheden voor bedrijven en merken om te interacteren met hun doelgroep en merkervaringen met ze uit te wisselen.

De term metaverse of metaversum stamt uit 1992 toen Neal Stephenson zijn sciencefictionroman 

, waarin mensen als avatars met elkaar in contact staan in een driedimensionale ruimte die als metafoor dient voor de werkelijke wereld. Dat veel mensen drie decennia later meer tijd achter een scherm doorbrengen dan elders had Stephenson waarschijnlijk niet voorzien. De opkomst van het internet speelt daarin een grote rol. Dat wereldwijde web kan je zien als een digitale ruimte waarin mensen zich groeperen rond gezamenlijke interesses en activiteiten.

Vooralsnog heeft die digitale ruimte nog weinig kenmerken van de werkelijke wereld waarin we leven. Het internet is een grotendeels tweedimensionale ruimte, waarin patronen en interacties centraal staan die specifiek zijn voor het internet. Mogelijk verandert dat met de opkomst van wat men tegenwoordig onder de term metaverse verstaat.

Regelmatig wordt Second Life als voorbeeld gebruikt om de term metaverse mee te concretiseren. Hoewel het spel daar volgens bovenstaande definitie niet aan voldoet, illustreert het wel waar men aan denkt bij de metaverse; een virtueel sociaal netwerk, waarin gebruikers zich op menselijke wijze kunnen profileren en communiceren, maar ook dingen kunnen bouwen en doen die in het echt onmogelijk zijn.

Volgens sommige analisten gaat het ontstaan van de metaverse hand-in-hand met de opkomst van crypto-valuta’s. Zij zien mensen in de metaverse deelnemen aan een virtuele economie, waarin nieuwe vormen van geld en digitaal eigendom een belangrijke rol spelen. Ook andere opkomende technologieën kunnen een rol spelen bij de totstandkoming van de metaverse, waaronder digitale identiteiten en kunstmatige intelligentie.

Het is belangrijk om te beseffen dat de metaverse nog niet af is. Het is een toekomstperspectief, en de initiatieven rond dit thema staan nog in de kinderschoenen. Veel van wat erover gezegd en geschreven wordt, heeft een sterk speculatief karakter; beschouw het daarom als een denkrichting.

Maar dat betekent niet dat er nog niets begonnen is. Er zijn al diverse platforms die metaverse-achtige eigenschappen hebben toegevoegd aan hun virtuele omgevingen. Denk aan Fortnite waarin mensen samen een film kijken of een concert bezoeken. Minecraft waarin mensen samen hun omgeving vormgeven. Axie Infinity waarin geëxperimenteerd wordt met nieuwe vormen van digitaal bezit. Facebook’s VR-netwerk Horizon waarin mensen worden geprikkeld om samen met hun vrienden hun eigen wereld te creëren.

Ook brands experimenteren met de metaverse. Denk aan Gucci die een virtuele ruimte op Roblox creëerde, genaamd de ‘Gucci Garden Experience’. Sommige van deze items werden voor duizenden dollars doorverkocht, met prijzen die vergelijkbaar waren met die van echte Gucci-tassen. Aan de andere kant laat Heineken ons zien, met de campagne waarin het een virtueel biertje lanceert, dat nog niet alle ervaringen uit de echte wereld in de metaverse kunnen worden vervangen.

Metaverse

Advertenties die eruitzien als content van het medium. De lezer krijgt niet het gevoel dat hij naar een advertentie kijkt.

Duidelijke voorbeelden van native advertising

 zijn advertorials en branded content. Ook advertenties in zoekmachines of social media kunnen ingedeeld worden onder native advertising, omdat ze de vormgeving van het medium niet onderbreken.

Native advertising

De term "newsjacking" komt oorspronkelijk uit het Engels en is een samenvoeging van de woorden "news" (nieuws) en "hijack" (kapen of overnemen). Het werd bedacht door David Meerman Scott, een Amerikaanse marketingstrateeg en auteur, die in 2011 het boek schreef "Newsjacking: How to Inject your Ideas into a Breaking News Story and Generate Tons of Media Coverage".

Het idee achter newsjacking is dat bedrijven of merken snel reageren op actuele nieuwsgebeurtenissen door hun eigen marketingboodschap aan het nieuwsverhaal te koppelen. Ze proberen mee te liften op de aandacht die het nieuws krijgt, om zo meerexposure en aandacht voor hun eigen boodschap te krijgen.

Je moet er wel op lettendat je boodschap goed past bij het nieuws. Als je het niet goed doet, kunnen mensen negatief reageren en kan het schade toebrengen aan het imago van je bedrijf of merk. Daarom is een zorgvuldige aanpak van groot belang.

Newsjacking 

Een non-fungible token (NFT) is een digitaal eigendomsbewijs dat, net als cryptogeld zoals bitcoin, met een cryptografisch bewijs kan worden overgedragen aan een ander. Het verschil is dat een NFT niet-uitwisselbaar en uniek is, omdat het token verwijst naar een uniek object, of dat nu digitaal of fysiek is.

Een euro is onder te verdelen in honderd centen, waarbij het van groot belang is dat die centen onderling uitwisselbaar zijn. De ene cent is evenveel waard en even nuttig als de andere cent. Die uitwisselbaarheid noemen we fungibility. Het is nuttig voor geld om heel uitwisselbaar te zijn. Iemand die een tientje uitleent, hoeft niet exact hetzelfde tientje terug te krijgen, en twee vijfjes is ook best.

Voor geld is fungibility een wenselijke eigenschap, maar voor de meeste andere dingen in de wereld juist niet. Als je van een goede vriend een Picasso leent, dan kun je niet een willekeurig schilderij van ongeveer dezelfde afmetingen teruggeven. Het zal exact die Picasso moeten zijn, bij voorkeur in exact dezelfde staat. Hetzelfde geldt voor auto’s, flessen wijn, sieraden, huizen of het auteursrecht van een boek. Die zitten aan de niet-uitwisselbare kant van het spectrum.

Voor niet-uitwisselbare zaken zijn non-fungible tokens bedacht. Een NFT staat net als andere crypto-assets geregistreerd in een decentrale administratie, en je kunt het bezit ervan bewijzen met het zetten van een cryptografische handtekening. Daarvoor gebruik je de cryptografische sleutels die zich in je wallet bevinden.

Het maken van een NFT is een simpel klusje en in de basis stelt een NFT niet zoveel voor: een vingerafdruk van het object, wat andere beschrijvende gegevens en een handtekening. Een NFT op zichzelf is daarom niet bijzonder of waardevol. Het gaat volledig om wat de NFT representeert of waar die naar verwijst. Dat brengt ons op het belangrijkste verschil tussen uitwisselbare bezittingen (zoals bitcoin) en niet-uitwisselbare bezittingen (NFT’s):

Een bitcoin heeft waarde omdat het geheel van bitcoins waarde heeft: het netwerk, de diensten eromheen, het nut van het geldsysteem als geheel voor alle gebruikers.


Een NFT heeft waarde onafhankelijk van alle andere NFT’s. Dat kan zijn omdat het een verzamelaarsobject is, zoals (digitale) kunst, of omdat het nuttig is, zoals een domeinnaam, of omdat er toekomstige inkomstenstromen aan gekoppeld zijn, zoals een bepaald recht of bezitting.


Een NFT is programmeerbaar. Je zou bijvoorbeeld kunnen vastleggen dat bij verkoop van een NFT de maker telkens ook een deel van de opbrengst krijgt. Als de kunstenaar een werk verkoopt voor duizend euro, en de eerste eigenaar het doorverkoopt voor een ton, dan profiteren beide van de waardestijging.

De meeste nuttige toepassingen van NFT’s zijn nog toekomstmuziek. Er moeten nog protocollen en standaarden ontstaan, en er moet nog van alles worden gebouwd aan platformen en apps.

Toch kun je er al mee experimenteren door wat verzamelaarsobjecten te kopen op een NFT-marktplaats zoals OpenSea. Maar koop niet zonder uitvoerig onderzoek voor veel geld een plaatje van een steen, trol of aap. Het kan over 10 jaar best eens waardeloos zijn!

Een manier van televisiecontent aanbieden waarbij geen regulier televisieabonnement nodig is, oftewel kabelvrije interactieve televisie.

: Netflix is een OTT-service. HBO Now is een voorbeeld van een betaald tv-kanaal (HBO) dat OTT aanbiedt.

Steeds meer mediabedrijven proberen een positie in te nemen in het OTT-landschap

. Zo is TMG een strategisch partnership aangegaan met Talpa om OTT-diensten aan te bieden, te beginnen met een sport- en nieuwszender in 2017. Eind oktober 2016 heeft AT&T het content bedrijf Time Warner overgenomen voor 80 miljard dollar. Time Warner is onder meer het bedrijf achter CNN, HBO en filmproducent Warner Bros. Onlinevideobedrijven zoals YouTube, Vimeo en AOL proberen ook een rol te spelen in het nieuwe OTT-landschap.

Een vorm van marketing waarbij de reclame-uiting naar buiten geprojecteerd wordt. Je gaat actief op zoek naar je klanten door ze te confronteren met je boodschap.

 de inzet van paid media zoals RTV, OOH, print, online advertising en SEO. Je kunt hiermee een groot bereik realiseren. De conversie is relatief laag in vergelijking met de meer persoonlijke benadering van inbound marketing.

Outbound marketing en inbound marketing kunnen elkaar versterken

, zo kun je met outbound marketing je algemene merkbekendheid vergroten en daarmee interesse voor inbound-marketingactiviteiten verhogen.

Outbound marketing

 zijn je eigen website, je eigen blogs of je eigen social-mediakanalen.

 is dat het kanalen zijn waar je volledige controle over hebt. Het zijn geschikte kanalen om een lange relatie op te bouwen met bestaande- en potentiële klanten.

Earned media en paid media kunnen consumenten naar je owned-mediakanalen leiden.

Owned media

Media die je tegen betaling kunt inzetten. Je koopt ruimte of tijd in bij mediumtypen zoals print, out-of-home, RTV of online.

 is dat je van tevoren weet hoeveel bereik en contacten je er ongeveer mee kunt realiseren. Het is direct inzetbaar en schaalbaar en je kunt bovendien nauwkeurig de boodschap en de uiting bepalen. In die zin heb je met de inzet van paid media een redelijke controle over je communicatie.

 zijn onder andere advertenties in kranten of magazines, de inzet van abri’s of billboards, radio- of tv-commercials, display advertising, betaalde search advertenties en branded content.

De inzet van paid media kan, naast het realiseren van bereik en contacten, ook traffic naar owned-mediakanalen leiden en soms zelfs earned media creëren.

Paid media

Een vorm van adverteren waarbij alleen betaald wordt voor meetbare resultaten, vooral beschikbaar op het internet. Kosten worden bepaald op basis van het aantal daadwerkelijk getoonde of aangeklikte advertenties.



Performance based

Een persona is een fictief karakter dat een echt bestaand klanttype vertegenwoordigt. De persona wordt uitgebreid beschreven aan de hand van naam, leeftijd, werk-, woon- en leefsituatie en hobby's.

De beschrijving van een persona wordt gemaakt op basis van (onderzoek naar) klantprofielen.

Deze profielen kunnen opgebouwd worden uit informatie zoals socio-demografische gegevens verkregen uit doelgroeponderzoek. Ook kan er heel specifieke profielinformatie vergaard worden, zoals interesses van de doelgroep, door het analyseren van internetgedrag a.h.v. cookies. Hoe nauwkeuriger de profielen zijn, hoe nauwkeuriger de persona kan worden beschreven, en hoe doeltreffender deze kan worden gebruikt door uitgevers en adverteerders.


: door je content op persona's af te stemmen kun je nog beter inspelen op de behoeftes van je lezers of consumenten.


: persona's helpen adverteerders te begrijpen wat voor hun klanten de emotionele triggers zijn of oorzaken van bepaald gedrag. Deze inzichten zijn van belang bij het bepalen van de juiste mediastrategie en bij het beoordelen van de relevantie van een medium voor een reclamecampagne.

Persona

Programmatic buying is een vorm van advertentie-inkoop waarbij een reclame-uiting gericht verkocht wordt via een geautomatiseerd systeem.

Programmatic buying werkt met gebruikersprofielen

 waarmee geïdentificeerd kan worden waar de bezoeker van bijvoorbeeld een website in is geïnteresseerd. De beschikbare advertentieruimtes worden real time verkocht aan de bieder met de hoogste waarde. Dit hoeft niet altijd de bieder met het hoogste bod te zijn. De ruimte kan bijvoorbeeld ook vergeven worden aan de bieder die de meeste clicks op zijn advertentie krijgt, of de bieder met een uiting die het best aansluit op de content van de site.

 is dat het flexibel is. Zo kun je een campagne bij aanvang breed inzetten en tijdens de looptijd bekijken wat goed werkt en wat niet. Ook kan je zien of er bepaalde tijdstippen of regio’s zijn die beter responderen, of dat bepaalde doelgroepsegmenten betere resultaten laten zien. Op basis van deze evaluatie kun je de campagne doelstellingen verfijnen en daarmee alleen betalen voor de meest effectieve advertenties. Dit is een groot verschil met traditionele manier van inkoop waar je van tevoren betaalt voor het laten runnen van een van tevoren aantal afgesproken advertenties binnen een bepaald medium of kanaal.

Programmatic buying kent vier manieren van inkopen:

Preferred Deal: geen veilingmodel, vaste CPM-tarieven, geen gegarandeerde plaatsing

Programmatic Guaranteed: geen veilingmodel, vaste CPM-tarieven, gegarandeerde ruimte

Private Exchange: opgezet vanuit een of meer uitgevers die controle kunnen uitoefenen over de laagste CPM-tarieven, Real Time Bidding (RTB), alleen voor geselecteerde adverteerders (op uitnodiging)

Open Exchange: Real Time Bidding (RTB), variabele CPM-tarieven, open voor alle adverteerders

Programmatic Buying

Een manier om het rendement op een investering te berekenen.

–––––––––––––––––––   

Een manier van advertentieruimte inkopen in real time via een veilingsysteem op het moment dat de ruimte beschikbaar komt (bijvoorbeeld tijdens het laden van een website).


Via een geautomatiseerd systeem wordt de beschikbare advertentieruimte automatisch en in real time geveild. Hierbij wordt rekening gehouden met het gebruikersprofiel van de ontvanger van de advertentie en het profiel van de uitgever. Het hele proces duurt zo kort, minder dan een seconde, dat de ontvanger er niks van merkt in laadtijden van de website.

Voorbeeld:
Stel je bezoekt een website waardoor een advertentievertoning wordt getriggerd. Je hebt cookies geaccepteerd en daardoor is je zoekgedrag waarschijnlijk al langer bijgehouden. Op basis hiervan is bij de uitgever een gebruikersprofiel bekend. Hierin is bijvoorbeeld opgenomen of je een man of een vrouw bent, op welke locatie je zit, de pagina waarop je je bevindt en wat je zoekgeschiedenis is. Uit deze informatie kunnen je mogelijke interesses gehaald worden.
Deze informatie gaat vanuit (de SSP van) de uitgever van de website naar een online veilingplaats (de ad exchange), die het voorlegt aan verschillende adverteerders (via hun DSP’s), die er geautomatiseerd en vanuit eigen eisen en wensen op kunnen bieden.

 die de veiling voor de advertentieruimte wint. Soms wint de bieder die bijvoorbeeld meer clicks op zijn/haar advertentie weet te genereren of de bieder wiens merkwaardes beter overeenkomen met die van de uitgever.

Een software-platform waarmee uitgevers hun beschikbare advertentieruimte kunnen organiseren en aanbieden aan ad exchanges (via RTB).

Supply-side-platforms worden gebruikt door online uitgevers

 om banner vertoningen (impressies) die ze voor adverteerders binnen hun portfolio kunnen realiseren tegen een zo gunstig (hoog) mogelijke prijs te verkopen op de ad exchange. SSP's vormen hierdoor het deel van het programmatic buying proces aan de kant van de uitgevers. Aan de kant van de adverteerders worden DSP's gebruikt om deze impressies tegen een zo gunstig (laag) mogelijke prijs in te kopen op de ad exchange. De DSP's en SSP's leveren beiden een interface om activiteiten op de ad exchanges te ordenen.


Retriever Buzzwords

A

B

C

D

E

F

G

H

I

M

N

O

P

R

S

T

W

Medianieuws per e-mail?